बुधवार, २१ डिसेंबर, २०११
किल्ल्याचे रहस्य
श्री ३६
शेवटी ती वेळ येऊन ठेपली.माखन घाई घाईने रघुनाथला बोलवायला आला.रघुनाथ रंगाचे सगळे साहित्य घेऊन,वरकरणी निर्विकार मुद्रा ठेऊन माखनच्या पाठोपाठ निघाला.रघुनाथ इतका काळजीत होता की सुजयराजांनी दिलेले नवे कपडे अंगावर चढवायचे सुद्धा विसरला.
जुन्या मळक्या कपड्यातल्या रघुनाथला बघून सुजयराजे खरतर रागावले होते,मोठ्या कष्टाने आपला राग आवरून त्यांनी आपल्या मित्रांची अन रघुनाथची ओळख करून दिली,राजेश्वरीला खूप ताप भरला आहे हे कळल्यावर सगळ्यांनीच रघुनाथला परत जायला सांगितले. राजेश्वरीला बरे वाटल्यावर त्या दोघांनी चित्र काढावे असे सर्वानुमते ठरले. रघुनाथला एकदम हायसे वाटले.आजचे मरण उद्यावर टळले होते,पण राजेश्वरी कसेही करून परत यायला हवी,तिला शोधायचे तरी कुठे?अन या विषयावर बोलायचे तरी कोणाजवळ?एका ठिकाणी काम करत असताना एक रहस्यमय राजवाडा रघुनाथने रंगविला होता.त्या राजवाड्यात कधीच कुणी राह्यला जाणार नव्हते अन तरी त्याची बडदास्त उत्तम प्रकारे ठेवली होती.राजेश्वरीचा जन्म तिथलाच, रघुनाथला आज सगळं आठवत होतं, राजेश्वरीचा जन्म झाला त्याच दिवशी तिथल्या राजकन्येचा पण जन्म झाला,राजज्योतिषाच्या सांगण्यावरून तिचे रा अक्षरावरून राधिका असे नामकरण करण्यात आले होते,राजघराण्यात राजेश्वरी नाव कुणाला फार आवडले नव्हते,रंगकाम करणाऱ्या रघुनाथला मात्र आपल्या नूतन बालिके करता हे नाव फार फार आवडले.त्याने तडक घरी आल्यावर मुलीचे राजेश्वरी असे नामकरण करून देवापुढे साखर ठेवली होती.हे सगळं आपल्याला आज का आठवतं आहे?रघुनाथचे डोळे सारखे भरून येत होते.
आपण बसून काय राह्यलो ?रघुनाथने घाईघाईने काठी हातात घेतली अन जंगलाकडे मोर्चा वळवला.दिवसा इछ्या असूनही सौधाच्या दिशेनी जाता येत नव्हते.त्या वाड्या सारखीच रहस्य या राजमहालात पण दडली असतील ?अन त्या रहस्याचाच एक भाग होऊन राहणार की काय आपली मुलगी?रघुनाथने जोरात नाही अशी मान हलवली.जंगलातल्या फुलांना बघून एरवी रघुनाथ प्रसन्न झाला असता, पण आज त्याचे कुठेच लक्ष लागत नव्हते.त्या रहस्यमय राजवाड्याचे अन या राजमहालाचे बरेच दुवे सारखे आहेत.राजेश्वरी कुठे आहेस ग तू? बाळ सुखरूप आहेस ना ?रघुनाथ वेड्यासारखा त्या वनात फिरत होता. साऱ्या आसमंतावर संध्याछाया पसरू लागल्या होत्या,पक्षी लगबगीने घरट्याकडे परतू लागले होते.रघुनाथच्या काळजीत काळोखाची भर पडली.तो जड पावलांनी राजमहालाकडे निघाला.
सौ.उषा.
शेवटी ती वेळ येऊन ठेपली.माखन घाई घाईने रघुनाथला बोलवायला आला.रघुनाथ रंगाचे सगळे साहित्य घेऊन,वरकरणी निर्विकार मुद्रा ठेऊन माखनच्या पाठोपाठ निघाला.रघुनाथ इतका काळजीत होता की सुजयराजांनी दिलेले नवे कपडे अंगावर चढवायचे सुद्धा विसरला.
जुन्या मळक्या कपड्यातल्या रघुनाथला बघून सुजयराजे खरतर रागावले होते,मोठ्या कष्टाने आपला राग आवरून त्यांनी आपल्या मित्रांची अन रघुनाथची ओळख करून दिली,राजेश्वरीला खूप ताप भरला आहे हे कळल्यावर सगळ्यांनीच रघुनाथला परत जायला सांगितले. राजेश्वरीला बरे वाटल्यावर त्या दोघांनी चित्र काढावे असे सर्वानुमते ठरले. रघुनाथला एकदम हायसे वाटले.आजचे मरण उद्यावर टळले होते,पण राजेश्वरी कसेही करून परत यायला हवी,तिला शोधायचे तरी कुठे?अन या विषयावर बोलायचे तरी कोणाजवळ?एका ठिकाणी काम करत असताना एक रहस्यमय राजवाडा रघुनाथने रंगविला होता.त्या राजवाड्यात कधीच कुणी राह्यला जाणार नव्हते अन तरी त्याची बडदास्त उत्तम प्रकारे ठेवली होती.राजेश्वरीचा जन्म तिथलाच, रघुनाथला आज सगळं आठवत होतं, राजेश्वरीचा जन्म झाला त्याच दिवशी तिथल्या राजकन्येचा पण जन्म झाला,राजज्योतिषाच्या सांगण्यावरून तिचे रा अक्षरावरून राधिका असे नामकरण करण्यात आले होते,राजघराण्यात राजेश्वरी नाव कुणाला फार आवडले नव्हते,रंगकाम करणाऱ्या रघुनाथला मात्र आपल्या नूतन बालिके करता हे नाव फार फार आवडले.त्याने तडक घरी आल्यावर मुलीचे राजेश्वरी असे नामकरण करून देवापुढे साखर ठेवली होती.हे सगळं आपल्याला आज का आठवतं आहे?रघुनाथचे डोळे सारखे भरून येत होते.
आपण बसून काय राह्यलो ?रघुनाथने घाईघाईने काठी हातात घेतली अन जंगलाकडे मोर्चा वळवला.दिवसा इछ्या असूनही सौधाच्या दिशेनी जाता येत नव्हते.त्या वाड्या सारखीच रहस्य या राजमहालात पण दडली असतील ?अन त्या रहस्याचाच एक भाग होऊन राहणार की काय आपली मुलगी?रघुनाथने जोरात नाही अशी मान हलवली.जंगलातल्या फुलांना बघून एरवी रघुनाथ प्रसन्न झाला असता, पण आज त्याचे कुठेच लक्ष लागत नव्हते.त्या रहस्यमय राजवाड्याचे अन या राजमहालाचे बरेच दुवे सारखे आहेत.राजेश्वरी कुठे आहेस ग तू? बाळ सुखरूप आहेस ना ?रघुनाथ वेड्यासारखा त्या वनात फिरत होता. साऱ्या आसमंतावर संध्याछाया पसरू लागल्या होत्या,पक्षी लगबगीने घरट्याकडे परतू लागले होते.रघुनाथच्या काळजीत काळोखाची भर पडली.तो जड पावलांनी राजमहालाकडे निघाला.
सौ.उषा.
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)