श्री                                                १४
       कारंजाचा विचार करता करताच राजेश्वरी केव्हा झोपली ते तिलाही कळलं नाही.सकाळी रघुनाथ घरातून खाऊन लवकर बाहेर पडला.तो गेल्यावर राजेश्वरीने सर्व झाडांना भरपूर पाणी घातलं,पान अन पान कुरवाळून बघितल.प्रत्येक झाडाशी जिवाभावाचा मित्र असावा अश्या गप्पा तिच्या रंगल्या होत्या.कारंजात बहुदा एखादा जिवंत पाण्याचा झरा असावा,कारण राजेश्वरीने कचरा खरवडून काढल्याने पाण्याचा मार्ग मोकळा झाला असावा.जवळच पाणी असल्याने राजेश्वरीचे काम पुष्कळच सोपं झालं होतं.
                  आज वाघ्याला घेऊन राजेश्वरी पुन्हा राजमहालाचा फेर फटका मारायला निघाली.किती छान आहे हा सगळा परिसर!का बरं सोडला असेल इतका छान राजमहाल ?एकदम राजेश्वरीला जाणवलं सुदर्शन महाराजांचा राजवाडा काही राजवाडा वाटत नाही.खोल्या ज्या आपण बघितल्या त्यांना इथल्या एकाही खोलीची सर नाही.इथल्या खोलीतल्या आरश्यावर धूळ जमली आहे पण तरीही तो आरसा दिमाखदार दिसतो आहे.धुळीचा विचार आल्या बरोबर राजेश्वरीला आठवलं त्या खोलीतल्या आरश्यावर अजिबात धूळ नव्हती.कुणाच्या तरी रोजच्या वापरात असल्या सारखा तो आरसा स्वच्छ होता.मनात विचार आल्या बरोबर राजेश्वरीने त्या खोलीकडे मोर्चा वळवला.आरश्यात डोकावण्याचा मोह काही तिला आवरता आला नाही.पुन्हा तेच मातकट कळकट चित्र!आरसा बिचारा काय करणार जे त्याच्या समोर धराल त्याचेच चित्र तो दाखवणार.राजेश्वरीने आरश्यात बघणे सोडून त्याच्या चौकटीवर लक्ष केंद्रित केले.अस्सल सागवान लाकडाची,उत्तम कोरीव काम केलेली सुंदर चौकट त्या आरश्याच्या सौंदर्यात भरच घालत होती.त्याच्यावर काढलेली सुंदर नक्षी तिच्यातल्या जातिवंत कलाकाराला मोहून टाकत होती.राजेश्वरीने हळुवारपणे त्या नक्षीवरून हात फिरवला त्यातले एक उठावदार कमळ तर फारच छान दिसत होते.तिने अंगठ्याचा दाब देत कमळाच्या पाकळ्या मोजायला सुरुवात केली एक दोन तीन चार अन पाचव्या पाकळीला अंगठ्याचा दाब मिळाल्यावर आरसा अलगद बाजूला सरकला.राजेश्वरी पण दचकून मागे सरली ,आत एक कपाट होते पण त्याला कुलूप लागले होते.राजेश्वरी आपल्या खोलीवर आली तीच जरा खुशीत!आरश्याचे रहस्य अर्धवट सुटले होते.आज मात्र बापूला ही आरश्याची गम्मत नक्की दाखवायची हे तिने स्वतःशीच कबूल केले.
                           रघुनाथ संध्याकाळी घरी आला तोच मुळी एक बातमी घेऊन सुंदरपूरचे युवराज राजे सुजय आठ दिवसांनी येत आहेत.आरश्याचे सांगायचे पुन्हा एकदा राहून गेले.
                

usha-ushagmailcom.blogspot.com: श्...

usha-ushagmailcom.blogspot.com: श्...: श्री १३ राजेश्वरीला एकटीला सोडून जाताना आज प...

श्री १३

राजेश्वरीला एकटीला सोडून जाताना आज पहिल्यांदाच रघुनाथ अस्वस्थ झाला होता.त्या दोघानाही अश्या पडक्या लोकांनी टाकून दिलेल्या वास्तूत राह्यची सवय होती.अश्या जागेत स्वतःचे संरक्षण कसे करावे याचे राजेश्वरीला लहानपणापासून उत्तम ज्ञान होते,तरीही रघुनाथ बेचैन होता.

राजेश्वरीला मात्र कधी एकदा पुन्हा राजमहाल नीट पाहते असे झाले होते.रघुनाथ गेल्यावर तिला आता संध्याकाळ पर्यंत वेळच वेळ होता.तिने आपल्या नव्या बागेकडे मोर्चा वळवला.कालच्या पेक्षा आज बाग जास्त छान दिसत होती.काही रोपटी मलूल झाली होती पण दोन तीन दिवसात ती पुन्हा टवटवीत होतील याची राजेश्वरीला पुरती खात्री होती.बाग तर लावली आता पाणी घालावं लागणार अन तेही किती लांबून पार राजमहालाच्या पिछाडीला एक तलाव होता त्यातून.इतक्यात जवळच असलेल्या कारंज्याकडे तिचे लक्ष गेले,ह्यात पाणी काय तलावातून आणून टाकतात छे.बुद्धीला पटत नाही.तिने लगेच काठी कोयता अशी आपली अवजारं आणून कारंज्यात साठलेला कचरा उपसायला सुरुवात केली.कारंज घासून काढलं.वाघ्याच बारीक आवाजातलं भुंकण ऐकून थोडं थांबून ती वाघ्याशी खेळू लागली.राजेश्वरीच्या पाठीमागे धावून ते इवलेसे पिल्लू पार दमून गेले,राजेश्वरीने हसून त्याला उचलून घेतले आपसूकच तिची पावलं त्या खोलीकडे वळली.ती हळूच आत डोकावली आरसा भिंतीवरच होता.वळून माघारी जाणार तोच तिला बैलगाडीचा आवाज आला,बापू आलेला दिसतोय त्याला बहुतेक चैन पडले नसावे.राजेश्वरी धावत निघाली.आल्यावर तिने बघितले की कारंजातून सगळीकडे पाण्याचे तुषार उडत होते,तिचा स्वतःच्या डोळ्यांवर विश्वासच बसेना.मी आताच तर स्वच्छ केलं ,एव्हाना बैलांना सोडून रघुनाथ पण या आनंददायक दृह्शात सामील झाला होता.पाण्याच्या शिडकाव्याने मातीचा सुगंध सगळ्या आसमंतात पसरला होता.

काय केलस ?रघुनाथच्या या प्रश्नावर नाही फक्त स्वच्छ केलं कारंज राजेश्वरी म्हणाली . दोघ बापलेक कितीतरी वेळ तिथेच बसून गप्पा करत होते.कालची रात्रीची घटना ऐकून महाराजांनीच रघुनाथला लवकर घरी पाठवले होते.त्यांनी पुन्हा एकदा दोघांना राजवाड्यात राह्यला येण्याची सूचना केली होती.राजेश्वरीच मात्र या राजमहालाबद्दल कुतूहल वाढत चाललं होतं.मास्तरांनी एखाद अवघड गणित घालाव अन विध्यार्थ्यांने ते चुटकी सरशी सोडवून पुढल्या अवघड गणिताची वाट पहावी असं काहीसं तिचं झालं होतं.तो सगळा परिसर तिला आवडू लागला होता.

सौ.उषा.